zaterdag

Voorvaderen


Ach, je kent dergelijke foto's misschien wel? Met z'n allen naar de fotograaf ter gelegenheid van een of ander bijzonder feit in de familie. Je moet je nette kleren aantrekken en dan naar de grote stad waar een fotograaf achter een kastje staat op drie pootjes en wegduikt in een zwarte doek. Merkwaardig ernstig kijken mijn vader en zijn broers de lens in. Zijn zussen kijken wel wat vriendelijker. Alleen de jongste broer leeft nog. Hij werd onlangs tachtig jaar.

Bij dit historisch familiekiekje kun je allerlei gedachten en gevoelens hebben. Dat is normaal. Maar ik denk dan: wat zouden ze allemaal gelezen hebben? Raar? Ach, ze hadden wel een hele vrije zondag, na de kerk. Tijd om niks te doen. Lezen? Ik denk ook wel 'hangen' zoals het nu heet. Vroeger ging je wandelen of naar de soos van de kerk. Ik vind het merkwaardig dat ik van de kant van mijn vader weinig gezien of gemerkt heb dat met lezen te maken heeft. Is lezen genetisch bepaald? In ieder geval heb ik de genen niet gekregen van mijn vaderskant. Of je een lezer wordt of blijft is je eigen keuze of komt door 'aansprekende leesmensen' en door aantrekkelijke boeken. Maar je moet verleid blijven worden, aangesproken blijven worden. Je moet oefenen.

Boekhandelaren en bibliothecarissen zijn nu veel te veel vrijblijvende adviseurs. "Dit is mooi" en "Kent u dit"? "Dit staat in de toptien" en "Dit vind ik ook mooi". Hou er meer op! Geachte mevrouw of mijnheer, u bent lid van deze leestent of bezoeker van de boekhandel, dus u moet minimaal zoveel uur trainen om in leesconditie te blijven. Er is spannende oefenstof maar ook degelijke kost om een voortreffelijke leesfitness te bereiken. "Wilt u nu even kiezen want dan kan ik het trainingsprogramma starten en monitoren". "Hé, u daar wilt u wel even een dikker boekje meenemen want anders holt uw conditie achteruit". Zo wordt onze leesklant trots op zijn leesprestatie en vertelt enthousiast aan anderen hoe geweldig lezen is. Krijgen we eindelijk veel en tevreden lezers in de boekhandel en bibliotheek.

Mijn vader kwam zelden in een boekhandel of in een bibliotheek maar als hij er kwam wist ie wel wat hij wilde. Hij had geen grote sportieve leesconditie maar hij was wel een goed lezende amateur.
Posted by Picasa

2 opmerkingen:

  1. Een mooie familiefoto! Ook mijn ouders kwamen niet in een bibliotheek of boekhandel. Het lezen beperkte zich inderdaad tot de zondagen maar dan waren er de krant en kerkbladen. Pas na zijn pensioen heb ik mijn vader een aantal Konsalik's zien lezen uit de bibliotheek. Vond ie wel spannend, geloof ik, want hij keek stiekum op de laatste bladzij of het goed afliep.
    Een leuke vergelijking tussen sportschool en bibliotheek. Ben nog niet zolang geleden een jaartje naar de sportschool geweest, maar inmiddels gestopt. Of dat kwam door gebrek aan stimulatie, weet ik niet, maar de mensen die daar werkten zeiden nooit iets tegen hun klanten en dat werkt inderdaad niet erg stimulerend. Ik ben ook wel benieuwd of al onze mdw's nog net zulke enthousiaste lezers zijn dan een aantal jaren terug. Ikzelf lees minder en zit meer achter de pc.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuke foto, André. Je lijkt het meest op de meest linker man.
    Het stimuleren van lezen, was bij thuis een onderdeel van mijn opvoeding.
    Nog even het volgende
    leesplezier!
    De schrijvers van de jeugdwerkgroep van de Vereniging van Letterkundigen (VvL) hebben het gevoel dat vormtechnische eisen belangrijker zijn geworden dan hoe boeiend een boek is. ‘Het belemmert de creativiteit’, zegt Selma Noort, voorzitter van de werkgroep. ‘En het leidt tot gekunsteld Nederlands.
    Gekkigheid
    In een boekje over zwemmen mag het woord ‘bad’ niet omdat het op een d eindigt, die als t wordt uitgesproken, en ‘water’ niet omdat het een a met lange aa-klank bevat. Ga er maar aan staan.’ AVI leidt hier en daar tot gekkigheid, erkent ook Rietje Nivard van de Kinderboekenwinkel in Amsterdam. ‘In de onderste AVI-niveaus is de juf altijd boos, want de ij van ‘blij’ hebben ze nog niet gehad

    BeantwoordenVerwijderen