Je bent of wordt niet zomaar gemotiveerd!

Soms denkt men wel: "Ik doe mijn ogen dicht en daarna als ik mijn ogen open doe dan kan ik ... of dan is het ..." Maar dit gedachtenspelletje moet je maar op een gezellige avond met familie en vrienden spelen.

Voor motivatie moet je gewoon werken. Denk maar aan blogs maken: een ellende die je jezelf oplegt. Hoe hoger de motivatie, hoe uitgebreider, sneller, en tralala je blog is.

Of denk is aan die wil en inzet van vooral zesjarige kinderen, die eindeloos klanken blijven uitstoten die hun vingertje aanwijst. Goed zo, zeggen alle opvoeders maar die kinderen willen zelf deze marteling van onbekende schrifttekens en rare mondklanken. Waarom? Ze hebben een doel ofwel een einde in zicht: ik heb een boek uit. Heel apart om kindeen te motiveren met een doel dat het uit is of afgelopen: motivatie is nog meer, veel mogelijk, uitzichten, .. maar niet het is af.

Maar ja allemaal zonde van je tijd, dit geklets. Lezen is het credo! Een lezer is een gelovige ofwel als de dienst of de geloofsviering afgelopen is gaat hij of zij toch lichtelijk teleurgesteld naar huis.

Dus leesmotivatie heeft meer één credo nodig: Een boek is goed als men bang wordt dat het eens uit zal zijn.

(Met dank aan Karel Jonckheere)